SÊRT - Diyarbakır 2 Nolu Yüksek Güvenlikli Cezaevi’nde tutulan 30 yıllık tutsak İzzettin Tekmen’in tahliyesi 10 ay ertelendi. Babasını 13 yaşında cezaevinde tanıyan Dersim Tekmen, “Bu hukuksuzluk son bulmalı” dedi. 

 

Diyarbakır 2 Nolu Yüksek Güvenlikli Kapalı Cezaevi’nde tutulan 30 yıllık tutsak İzzettin Tekmen’in tahliyesi Cezaevi İdare Gözlem Kurulu tarafından 10 ay ertelendi. Kurul, bu duruma Tekmen’in “Atölye ve kurs” eğitimlerine katılmamasını gerekçe gösterdi. Sêrt’in Misirc (Kurtalan) ilçesine bağlı Kanî Mîrbo (Yuvalı) köyünde ailesiyle birlikte yaşayan İzzettin Tekmen’in 1993 yılında evi yakıldı. Aile köylerinin yakılmasıyla birlikte Sêrt merkeze göç etmek zorunda kaldı. Kent merkezinde de Tekmen ailesine yönelik baskı sona ermedi, evlerine baskın düzenlendi. 

 

8 KURŞUNA 30 YIL

 

İzzetin Tekmen 1994 tarihinde ise askerlerin hedefi oldu. Çatışma süsü verilerek, ateş açılan Tekmen, aldığı 18 kurşun ardından “öldü” denilerek, hastaneye bırakıldı.  Ailenin uğraşları sonucunda Tekmen hastanede tedavi altına alındı. Hastanede tedavisi devam ederken vücudundaki 10 kurşun çıkarılan Tekmen, vücudundaki 8 kurşunla 13 Ocak 1995’te tutuklanarak, cezaevine gönderildi. Diyarbakır Devlet Güvenlik Mahkemesi’nde yargılanan Tekmen, “devletin egemenliği altında bulunan topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya çalışmak” iddiasıyla müebbet hapis cezası aldı.  Tekmen sağ ve sol bacaklarındaki platin ve vücudundaki 8 kurşun ile 30 yıllını cezaevinde geçirdi. Tekmen sırasıyla Sêrt, Amed, Yozgat, Bandırma ve Balıkesir cezaevlerinde tutuldu.  

 

AYŞE TEKMEN’NİN MÜCADELESİ

 

Tekmen’in eşi Ayşe Tekmen de o tarihten bu yana mücadelesini sürdürüyor. 1993’te köyleri basıldığında askerlerin yoğun işkencelerine maruz kalan Ayşe Tekmen, eşinin cezaevine girmesiyle birlikte 7 çocuğunu büyüttü. Eşi 18 kurşun ile yaralandığında savcılık ve hastane önünden ayrılmayan Ayşe Tekmen verdiği mücadele sayesinde eşini ölümden kurtardı.  

 

KÖY MEYDANINA TOPLADILAR 

 

Yaşadıkları köyde hayvancılık ve tarım ile ilgilendiklerini kaydeden Ayşe Tekmen, “Gece 3’te evimiz basılarak bizi camiinin yanına götürdüler. Ayaklarımız çıplak bir şekilde karın üstünde bekletildik. Bir keresinde ev baskınında askerlerden biri ipi ile boğazımı sıktı, ölme aşamasına geldim. Son anda bir müdahale ile kurtuldum. Falakaya yatırma, ev yakılma, sabahtan akşama kadar işkence edildi. Eşimi sordular sürekli. En sonunda köyümüzü yaktılar. Traktör ile Sêrt merkeze geldik” diye konuştu.

 

Eşinin yaralandığı günlere dair de Ayşe Tekmen, şunları anlattı: “Önce hastaneye gittim. Kimse bilgi vermedi. Birçok yere gittim, en son savcılığa gittim. Savcılık ‘çatışmada öldü’ dedi bana. Ben, ‘Ölü ya da yaralı verin bana’ dedim. Beni hastaneye yönlendirdi. Gittiğimde yanında askerler vardı. Bodrum gibi bir yerde günlerce aç ve susuz bekletilmiş. Sonrasında tutuklandı. 8 kurşun ile cezaevine gönderildi. Burada arkadaşları ona baktı. Ameliyat olması durumda bacaklarının kaybetme riski olduğu söylendi.  O gün bugündür 8 kurşun ile yaşıyor” diye konuştu.

 

‘AÇ, SUSSUZ KALDIK ANCAK ONURSUZ KALMADIK’

 

30 yıldır cezaevi yollarında olan Ayşe Tekmen, yaşadığı zorlukları şu sözlerle anlattı:“Aç, susuz, elbisesiz kaldık, ancak onursuz kalmadık.  Ne olursa olsun bu mücadeleden vazgeçmedik.  İlk günden beri işkence, ölüm, tutuklama her şeyi göze alarak, mücadele ettik.  Şerefsiz 100 gün yaşamaktansa şerefli bir gün yaşamak en iyisi.  Nerede bir direnen varsa hepsine bin kere selam olsun. Direniş şereftir, namustur, onurdur.” 

 

BABASIYLA 13 YAŞINDA TANIŞTI

 

Tekmen cezaevine girdiğinde 8 aylık olan kızı Dersim Tekmen ise babasını ancak 13 yaşında görebildi. Babasının isteği üzerine isminin Dersim konulduğunu kaydeden, Dersim Tekmen, “Ancak Kurtalan Nüfus Müdürlüğü buna izin vermedi. Annemin ısrarı ile isim verildi. Ancak bu sefer ise erkek kimliği verildi. Annemin direnişi ile ismim Dersim oldu, erkek kimliği değiştirildi” diye konuştu. 

 

Baba özlemiyle büyüyen Dersim Tekmen, “Biz 7 kardeş zor şartlar altında büyüdük. Hem devlet hem ekonomik anlamda çok zorlandık. Ancak mücadeleye sarılarak, hayata tutunduk. Cezaevlerine gittiğimizde bize zorluklar çıkarılıyor. 30 yıllın ardından babamın çıkmasını bekledik. Hazırlıkları yaptık. Ancak kurs ve atölyelere katılmadığı bahanesiyle cezası 10 ay ertelendi. Bu hukuksuzluk son bulmalı yeter artık. Cezaevlerinde yaşanan bu zulüm son bulsun. Sadece babam değil sayısızca tutuklu bu durumda” diye ifade etti.